Aristoteles sá veruleikakent upp á henda heimum og skilti ímillum stoff og form øvut av Platoni, ið sum idealistur í staðin skilti ímillum idé og fyribrigdi. Hjá Aristotelesi er etikkin eitt naturalistiskt fyribrigdi, við tað at hann ímyndaði sær, at tað liggur íborið í natúrini og harvið eisini í menniskjanum altíð at tráa eftir tí góða.